09:35 tot 11:00
bespreken met mijn groepje en daarna met anita erbij. Even kijken hoe het met iedereen gaat en alles is gelukt.
12:30 tot 13:24
Weer aangekomen op https://readings.design met het keuzemenu voor mijn neus.
Ik besloot een artikel in het thema ‘feminism’ te kiezen. Gister eindigde ik met een artikel over vrouwen in de architectuur en dat vond ik interessant. Nu was ik wel benieuwd naar een artikel over feminisme maar dan vroeger.
Vandaag weer de zelfde aanpak. Artikelen lezen, kopiëren wat ik interessant vind, daaruit de meest belangrijke details roze kleuren en kleine opmerkingen erbij zetten.
Ik koos voor het artikel The Tenth Pioneer door Martha Scotford.
De stukken tekst die ik het meest interessant vind:
The most recent historical study of individual American designers, R. Roger Remington and Barbara J. Hodik’s Nine Pioneers in American Graphic Design (1989), profiled nine male designers who worked in and around New York between the late 1920s and early 1970s, and who ‘have helped shape graphic design as a profession and have made a distinctive and innovative contribution’. Pineles’ career fits the criteria for inclusion, yet though both her husbands – William Golden and Will Burtin – are among the chosen nine, she has been overlooked. <<< Het is verdrietig dat dit gebeurde. Als ze een man was had ze waarschijnlijk wel op de lijst gestaan en werd haar talent wel gezien.
In a biographical summary sent to Dr Robert Leslie, director of the Composing Room, in 1970, she described the frequent professional rejections she suffered when it was discovered she was a woman.
She was also the first woman to be admitted to the club’s Hall of Fame in 1975. <<< Dat is niet eens zo lang geleden en toen pas werd een vrouw toegevoegd. Dit maakt me verdrietig. (Fifteen years would pass before the next woman was admitted; there are now five in all.) <<< Vijf is nog steeds niet veel…
The magazines took their female audiences seriously, acknowledged the challenges they faced, addressed their problems with information and pertinent advice, and attempted to represent the totality of their lives through feature articles, fiction and art. It was Pineles’ task to organise and communicate this agenda visually.
A large part of the success of the two magazines came from the vision and hard work of the three women and their close personal and professional relationship. With about a 30-year age spa (with Pineles in the middle), the three were in daily professional contact for 12 years, while at the same time entertaining each other’s families, celebrating holidays and vacationing on Fire Island together. Their strength, energy and inspiration grew from the mutual respect, support, love and expertise they shared. <<< Dit is inspirerend. En laat ook zien dat je samen meer kan bereiken.
They were professional working women who promoted the idea that girls and women have intelligence, strength and character, and should be respected as important contributors to society. Seventeen and Charm celebrated women’s achievements and brought them information that would make their lives easier and richer. It must be said that the magazines also communicated much of the standard contemporary construction of the feminine – they were, after all, successful commercial products within a booming post-war capitalist economy. <<< Dit is best een contrast. Wel mooi hoe ze die twee hebben kunnen combineren en het succesvol hebben kunnen maken.
As the first women’s magazine to treat teenage girls as serious and intelligent young adults
Until the success of Seventeen showed that teenagers were a significant and special market, there were no clothes designed for them; they were expected to buy and wear the same styles as their mothers. <<< Wow ik zou me niet kunnen voorstellen hoe het is om te moeten dragen wat mijn moeder draagt. Kleding was en is nog steeds een belangrijk deel voor mijn zelfontwikkeling geweest. Het is een deel van self-expression en beïnvloed soms echt hoe ik me voel. Dit geef mij ook een gevoel van dankbaarheid. Ik ben blij dat ik mezelf kan kleden zoals ik wil en meer vrijheid heb dan vrouwen 50 jaar geleden.
‘We try to make the prosaic attractive without using the tired cliches of false glamour. You might say we are trying to convey the attractiveness of reality, as opposed to the glitter of a never-never land.’
Within the confines of mass marketing, Valentine, Pineles and Ellis were resisting, if not subverting, the standard construction of women. Between advertisements that limited the roles assigned to girls and women, the editorial pages showed something different: a way of seeing oneself involved in the wider world and in possession of knowledge and money.
Pineles was more than a token first woman art director; she was an innovator in art direction. She created the role of the modern woman designer in America and she had no (female) peers.
Remington and Hodik’s insistence on ‘pioneering’ magnitude’ is typical of traditional, patriarchal art and design history, which tends to use a narrow definition of design practice based on how men practise, and privileges formal and stylistic innovation over broader social, cultural or political achievements.
As feminist art and design historians have pointed out, for centuries talented and creative women, connected by blood or marriage to creative men, have been denied a historical place based on their own accomplishments for a variety of reasons to do with male power to define what is of value and to control access and information.
Designers do not live alone, nor do they work alone. Design history will have to begin to acknowledge and do better with this fact.
Wat zijn mijn gedachtes na het lezen van dit artikel?
Ik kan heel slecht tegen onrecht. Dus het lezen over oneerlijke behandeling van vrouwen in de designwereld vroeger maakt me boos en verdrietig. Het levensverhaal van Pineles is ergens verdrietig maar straalt ook kracht uit. Deze vrouw heeft laten zien dat vrouwen kunnen werken en de zelfde plek als mannen verdienen. Uit dit artikel heb ik ook gehaald dat samen werken echt belangrijk is. Deze drie vrouwen hebben samen de Amerikaanse vrouwenmagazine wereld veranderd. Ze straalde power en zelfstandigheid uit en ik denk dat die kracht ook echt voortkomt uit dat ze met z’n drieën waren.
Ik ben dankaar voor de vrouwen die het mogelijk hebben gemaakt dat ik als vrouw in 2020 wel kan bepalend wat ik aantrek, kan studeren, werken, grotendeels serieus wordt genomen, rechten heb en als er wel ongelijkheid op mijn pad kom ik weet dat ik daar iets van kan zeggen en iets tegen kan doen.
Het is bizar om te bedenken dat 50/60 jaar gelden de verhouding tussen man en vrouw zo anders was. We zijn echt al een eind gekomen, maar we zijn er nog niet. Feminisme is een onderwerp dat steeds meer mijn aandacht trekt. Ik luister podcast en lees meer over feminisme en dan vooral over wat er in de wereld nu niet klopt. Om nu een verhaal te lezen over hoe de situatie vroeger was is anders. Het opent mijn ogen. De volgende keer dat ik me aankleed met de kleren die ik zelf heb gekozen of de volgende keer dat ik naar school ga en werk aan mijn carrière later, ben ik dankbaar. Dat deze dingen die ik als normaal zie niet van zelf sprekend waren geeft mij meer waardering voor het alledaagse en normale.