Vandaag heb ik besloten om buiten te werken. Ik denk dat het wat meer rust en concentratie met zich meebrengt.
11:07 tot 11:40
In het zonnetje met een kopje thee. Wederom het keuzemenu voor me. Waar wil ik vandaag meer over leren? Fotografie.
Vandaag heb ik de zelfde werkwijze als gister toegepast. Artikelen lezen, daar de dingen die mij aanspreken uithalen. In die tekst selecteren in roze wat ik het belangrijkst vind en kleine opmerkingen erbij plaatsen.
Ik koos voor het artikel Against Neutrality door Teju Cole. Deze keuze maakte ik puur op gevoel.
De stukken tekst die ik het meest interessant vind:
I asked Mason what he meant by ‘‘manipulation’’ in his tweet. ‘‘The style of photography is instantly recognizable as that of a celebrity profile,’’ he replied. ‘‘It’s inviting us to identify with the subject and see the subject as attractive and desirable. If you wanted to glamorize young [Maréchal-]Le Pen, you’d pick precisely this photo.’’ <<< Maréchal-Le Pen is een franse politicus met racistische standpunten. In dit stukje tekst wordt er gepraat over een foto van Maréchal-Le Pen waar ze ‘perfect’ op is afgebeeld, wat tegenover haar racistische gedachten staat.
Aventurier’s photograph is in color, and it shows Maréchal-Le Pen on the podium, at a distance, with several other people, and with French flags in the foreground and background. This photograph, by emphasizing Maréchal-Le Pen’s political role as well as her nationalism, sends a clearly different message. <<<Zo is dus te zien dat beeld manipulatie niet alleen in photoshop of andere bewerk programma’s zit.
‘‘War Is Beautiful: The New York Times Pictorial Guide to the Glamour of Armed Conflict.’’ Shields believes that The New York Times, in particular, ‘‘glorified war through an unrelenting parade of beautiful images.’’ <<< Het feit dat je oorlog kan verheerlijken met fotografie zegt veel over de kracht en mogelijkheid tot manipulatie met de camera. Interresant.
An image depends radically on context, on how it is placed but also on who is looking at it. Susan Sontag observed: ‘‘The frankest representations of war, and of disaster-injured bodies, are of those who seem most foreign, therefore least likely to be known. With subjects closer to home, the photographer is expected to be more discreet.’’ American journalism, The New York Times included, remains in thrall to this expectation, an expectation that is ripe for sustained and perceptive critique.
The camera is an instrument of transformation. It can make what it sees more beautiful, more gruesome, milder, darker, all the while insisting on the plain reality of its depiction. This is what Brecht meant in 1931 when he wrote, ‘‘The camera is just as capable of lying as the typewriter.’’ What then are we to do with this devious tool? One option is to resist the depiction of violence, to side with the reader who protests an unpleasant photograph and defends the bounds of good taste. But another — and to me, better — option is to understand that the problem is not one of too many unsettling images but of too few. When the tragedy or suffering of only certain people in certain places is made visible, the boundaries of good taste are not really transgressed at all. ‘‘We all have strength enough to bear the misfortunes of others,’’ La Rochefoucauld wrote. What is hard is being vividly immersed in our own pain.
Wat zijn mijn gedachtes na het lezen van dit artikel?
Het artikel was best lang maar heb maar een paar stukjes eruit gehaald. Wat ik vooral interessant vind is dat de camera goed kan manipuleren. Ook zonder Photoshop. Het perspectief en hele omgeving zegt al zoveel. Het stukje over oorlog verheerlijken met fotografie deed me denken aan een documentaire die Anke in haar lessen heeft laten zien. In die documentaire waren witte mannen te zien die foto’s maakte in Afrika voor het westerse nieuws. Toen 3 donkere mannen hetzelfde gingen proberen werden ze gelijk afgewezen vanwege hun afkomst. De mensen die die oorlog verheerlijken zitten er zelf niet in.
11:40 tot 12:25
10 min lang heb ik door alle thema’s gescrold. Gewoon nog even verder verkennen wat er allemaal is om te lezen. (Dit heb ik niet bijgehouden) Toen kwam ik langs het artikel hieronder.
De stukken tekst die ik het meest interessant vind:
The word is derived from the Latin signum, meaning “sign,” and shares the same ancient root. Thus, etymologically, design means “de-sign.”
Plato’s basic objection to art and technology was that they betray and distort theoretically intelligible forms (“Ideas”) when they transfer these into the material world. For him, artists and technicians were traitors to Ideas and tricksters because they cunningly seduced people into perceiving distorted ideas.
The words design, machine, technology, ars and art are closely related to one another, one term being unthinkable without the others, and they all derive from the same existential view of the world. However, this internal connection has been denied for centuries (at least since the Renaissance). Modern bourgeois culture made a sharp division between the world of the arts and that of technology and machines; hence culture was split into two mutually exclusive branches: one scientific, quantifiable and “hard,” the other aesthetic, evaluative and “soft.” This unfortunate split started to become irreversible towards the end of the nineteenth century. In the gap, the word design formed a bridge between the two.
what links the terms mentioned above is that they all have connotations of (among other things) deception and trickery. The new form of culture which Design was to make possible would be [i.e.,] a culture that was aware of the fact that it was deceptive [i.e., designed].
to deceive nature by means of technology, to replace what is natural with what is artificial and build a machine out of which there comes a god who is ourselves. In short: The design behind all culture has to be deceptive (artful?) enough to turn mere mammals conditioned by nature into free artists. <<< Ben ik het hier mee eens? Wat vind ik van deze uitspraak?
[+] once the barrier between art and technology had been broken down, a new perspective opened up within which one could create more and more perfect designs, escape one’s circumstances more and more, live more and more artistically (beautifully). But [-] the price we pay for this is the loss of truth and authenticity.
Wat zijn mijn gedachtes na het lezen van dit artikel?
Ik vond dit echt een heel interessant artikel. Het Engels was zeker te moeilijk voor me, maar wat ik er van begreep was leerzaam. Het idee van kunstenaar als ‘tricksters’ klinkt eigenlijk heel logisch. Zoals de quote van Plato al zegt “they cunningly seduced people into perceiving distorted ideas”. Hij heeft een punt. Ja, dit artikel was gewoon heel leerzaam en heeft me niet met vragen achtergelaten.
reflectie na afloop van website bezoek
Dit website bezoek was korter dan dat van gister. Vandaag heb ik mijn hele WordPress site in elkaar gezet. Ik had daar echt even heel veel moeite mee en heeft me veel tijd gekost.
Het eerste artikel kwam niet goed bij mij binnen. Ik heb het in totaal wel drie keer gelezen maar het Engels was echt te ingewikkeld. Denk ook dat het een veel boeiender artikel is dan ik heb ervaren.
Het tweede artikel lag mij het meest. Het ging weer over woorden en schrijven. Ik zie een patroon terug komen van wat ik interessant vind. Maar het tweede artikel was heel leerzaam en wat ik nu zou willen doen in bijvoorbeeld ‘typische kunst’ maken volgens die uitspraak van plato. Dus werk maken dat een illusie oproept en je voor de gek houd. Ik moet dan denken aan optische illusies.
Ik heb bewust gekozen voor een nieuwe en een ouder artikel vandaag. Ik vroeg me af of ze van elkaar zouden verschillen. Dat viel uiteindelijk eigenlijk wel mee. Het enige was dat in het artikel uit 2016 het ook over social media ging en hoge kwaliteit foto’s bevatten.
Besproken met mijn groepje en Anita
Bespreken was even fijn. Horen hoe iedereen bezig was en Anita’s mening over dingen horen deed mij iets realiseren. Ik had laatst de gedachten om een eigen archief te beginnen met alle artikelen, films, documentaires, boeken, kranten enz die ik tegen kom in het dagelijks leven en die mijn inspireren. Dan zou ik over een aantal jaar een behoorlijke verzameling hebben om altijd inspiratie uit te kunnen halen. En het is ook heel leuk om al je fascinaties van verschillende jaren naast elkaar te hebben liggen denk ik.
Maar dit idee past eigenlijk perfect bij wat ik nu in dit seminar aan het doen ben. Dus ik wil wel verder onderzoeken hoe ik een archief samenstel. Doe ik dat digitaal? Dat is best handig maar wat als ik een interessant boek tegenkom? Zijn er sites die nog heel lang gaan blijven bestaan zodat ik er jaren gebruik van kan maken?
Naja dit is een idee dat goed aansluit bij hoe ik nu ook aan het onderzoeken ben wat ik interessant vind. Misschien kan ik er wat mee doen.
De vijf inspiraties vanuit het onderzoek tot nu toe
- Schrijven en design zijn heel belangrijk samen. De nadruk die daarop wordt gelegd in het tweede artikel van dag 2 geeft mij super veel motivatie om meer te schijven.
- Deze quite herinnerd dat alles met lekaar verbonden is. Een bijzondere blik. “If you are a poet, you will see clearly that there is a cloud floating in every sheet of paper. Without a cloud, there will be no rain; without rain, the trees cannot grow; and without trees, we cannot make paper. The cloud is essential for the paper to exist.”
- Het gedicht: If you are writing an essay or a thesis door Chappell Ellison. Het is een gedicht maar tegelijkertijd ook een soort guideline om een bijzonder essay te schrijven. Heel handig.
- De layout van mijn bron https://readings.design. Dit geeft mij ideeën over manier van orderen als ik ooit zelf een archief wil gaan opzetten.
- Deze quote zet me aan het denken: “The design behind all culture has to be deceptive (artful?) enough to turn mere mammals conditioned by nature into free artists.”