Voor het uiteindelijke boek heb ik gekozen voor een transparante cover. Dit om het onderwatergevoel extra te bekrachtigen. Gevulde sheets met foto’s afgewisseld met minimale pagina’s aan tekst brengen elkaar in balans. Door mijn eigen geschreven teksten en lijntekeningen wordt het totaal eigen en persoonlijk. Door de witruimte rondom de schilderijen zie je een duidelijk verschil tussen de werken van Werner en de foto’s. Hier onder een video en een flip through.
Please wait while flipbook is loading. For more related info, FAQs and issues please refer to DearFlip WordPress Flipbook Plugin Help documentation.
Proces
Ik ging dit vak in met het idee dat ik een publicatie ging maken over mijn performance, die wij gemaakt hadden tijdens de seminars. Hier had ik al een stuk tekst over geschreven met het gekozen lettertype.
Toen ik er achter kwam dat ik voor het vak Design Antropologie graag een boek wilde maken, leek het me leuk om dit te combineren. Dit kon, dus begon ik met inspiratie op doen en de eerste schetsen. Ik vond het erg lastig om te kiezen en wist nog niet zo goed waar het heen ging.
Ik ben wat testjes gaan maken om te printen. Hier heb ik me gericht op formaat en materiaal. Omdat ik dit bij mijn ouders geprint had, had ik niet zo veel opties als op school. Toch ben ik er wel zeker wijzer op geworden. Het vierkante formaat leek mij heel toepasselijk. Ik heb kort gekeken naar de vormgeving, maar ik vond dit heel lastig. Het was naar mijn idee veel te clean en zakelijk.
Omdat ik het lastig vond ben ik weer even een stapje terug gegaan. Hoe wil ik dat de publicatie over komt? Is kleur belangrijk? Materiaal? Hoe laat ik mijn eigen creativiteit zien?
Toch wist ik nog steeds niet goed wat ik wou. Voor nu had ik de foto’s een beetje rommelig in de spread gezet. Ik vond dat eerst wel toepasselijk omdat het speels was, maar na mijn feedback besloot ik dat toch wat minder te doen. Ook kreeg ik als feedback om meer te kijken naar detail, en als vraag of er een manier was om de beelden eigen te maken. Die laatste zette mij enorm aan het denken.
Hier zocht ik naar een consistentie in mijn boek. Dit leek me fijn, omdat ik niet zo goed wist wat ik deed. Ik bedacht om in het boek handgeschreven stukjes te doen, zodat het wat meer eigen wordt. Ook leek het me later in dit proces nog goed om ook de foto’s te gaan bewerken met lijnen en kleur, om het geheel net even wat dromeriger te maken.
Dit proces was voor mij nogal een reis. Ik liep tegen veel dingen aan: vormgeving van foto’s en tekst, uitstraling, kleurgebruik, en hiërarchie. Ik had het idee dat het steeds maar niet wilde lukken en was vrij gefrustreerd daardoor. Als ik er nu op terug krijg heb ik enorm veel geleerd over hoe je een publicatie in elkaar zet. Ik ben trots op hoe ik uiteindelijk het boek meer eigen heb kunnen maken. Mijn handgeschreven tekstjes vind ik goed werken. Nu is het echt een boek waar in ik en Werner samen komen in plaats van een fotoboek. Ik had wel wat sneller door kunnen gaan met mijn stappen. Ik merkte namelijk dat, wanneer je gewoon maar bezig gaat, je vanzelf op iets komt. Ik ben te lang in de conceptfase gebleven: te veel in mijn hoofd en te weinig met mijn handen. In het volgend blok wil ik mezelf hier meer in uitdagen. Gewoon doen dus! Printen, schetsen in Indesign en stappen maken. Een concept bedenken kan ik, maar de uitwerking kan zeker beter verlopen.