10:02 – 12:35
Voor de derde onderzoeksdag koos ik de podcast ‘Goodness Gracious Great Balls of Twine’ omdat ik de titel herkende van de podcast. De muziek tijdperk 40/50e jaren is mijn favoriet, en in 1957 kwam het lied”Great Balls of Fire” van Otis Blackwell uit. Het is ook een van mijn favoriete nummers om naar te luisteren want je word er zo vrolijk van. Ik was dus erg geïnteresseerd in het verhaal. Natuurlijk wist ik dat het weinig te maken zou hebben met het lied maar ik werd alsnog door het verhaal geïnspireerd.
Touwballen?
Francis Johnson en zijn twine ball
Dit is een verhaal over Francis Johnson, een Amerikaanse boer in het dorpje Darwin, die een reuze bal van touw had gerold. Hij begon hiermee omdat er altijd touw rond lag op zijn boerderij. Zijn broertjes ruimde het nooit op en het hielp niet wanneer hij ze hierop aansprak. Uit het niets begon Johnson te rollen. Zonder een plan in gedachten rolde hij deze bal 29 jaar lang. Hij moet onderweg met slimme oplossingen komen omdat de bal zo enorm zwaar werd. Hij gebruikte een zogenaamde ‘railroad jack’. Johnson plaatste deze dan onder de bal waardoor de bal een stukje verder rolde en hij weer verder kon.
“I think it starts with people making fun of them because it’s such a ludicrous thing,” says Kirby, “but then you quickly realize there’s something about them that somebody took what should have been insignificant little pieces of twine or string or garbage and they’d made something that’s essentially made them immortal.”
Dit stukje tekst hierboven doet het hem echt voor me. Ook al verklaarde mensen hem voor gek er was iets aan hun vastberadenheid wat mij echt motivatie brengt.
Frank Stoeber
Another one?
In een dorp, veel groter dan Darwin, ligt een andere reusachtige touw bal. Maar deze was niet gemaakt door Francis Johnson. De man die deze bal had gerold heette Frank Stoeber. Ze hadden beiden dezelfde aanleiding voor het maken van de enorme bal: het opruimen van hun boerderij.
Stroeber was niet de eerste met zijn touw bal, dat was Johnson. Maar Stroeber was er kennelijk beter in dan zijn voorganger.
Stroeber ging Johnson snel voorbij met zijn wereldrecord ‘Biggest Twine Ball’. Maar uiteindelijk overlijd Stroeber vrij jong in 1974 en liet zijn touw bal achter in Cawker City waar Linda Clover voor deze bal ging zorgen.
Johnson ging na de dood van Stroeber door totdat hij zijn wereldrecord weer terug had. Hierna stopte hij met het rollen en overleed 10 jaar. En dit is eigenlijk waar het verhaal zou moeten stoppen, maar dat deed het nog lang niet….
“They didn’t want to settle for second best”
En hier gaat het jammer genoeg de andere kant op. Wat ik zo mooi aan het verhaal vond was dat deze mannen het niet alleen deden om te winnen. Ze hadden geen ressentiment naar elkaar maar toen Cawker City begon met hun actie verviel het harde werk van beiden mannen. Want het ging Cawker City niet om de samenkomst van dorpsleden, het ging hun om nummer 1. De dorpsleden van Darwin waren hier het niet mee eens. Voor hun was de twine ball iets waar je opeens met iedereen samen aan kon gaan bouwen. Het was een prestatie van een individueel, een man, Johnson. Niet een hele community.
Bizarre tentoonstelling
En toen kwam Edward Meyer in beeld:
Zijn taak was om de ‘s werelds meest rare dingen in een tentoonstelling te zetten. Buying the Bizarre: Confessions of a Compulsive Collector.
Toen Johnson overleed kreeg zijn neefje alles wat hij achterliet, onderanderen de twine ball. Josh Johnson deed een voorstel aan Meyer en vroeg of hij een presentatie wou houden voor het hele dorp. Hier stelde Meyer voor aan iedereen om de twine ball in de tentoonstelling te zetten. “Een mooie manier om Johnson te eren” dacht Meyer. Maar niks was meer waar voor het dorp.
Hun reactie: Over our dead body.
“I gave a presentation and told them that I wanted to buy it. And the reaction was you know over our dead body. It was probably one of the most uncomfortable evenings of my entire life… I was not sure how this was going to end,” recounts Meyer.
“Het is meer dan een bizar object voor ons”
