Naam
Sam van Vondelen
Beschrijvende informatie:
Vandaag uit eindelijk A Too-perfect picture , een artikel uit New York Times gekozen om als eerste te lezen/onderzoeken. Ik heb het artikel eerst goed uit doorgelezen en daarna afbeeldingen opgezocht dat besproken wordt in het artikel.
Dit artikel ,dat geschreven is door Teju Cole, Teju Cole is een Nigeriaans-Amerikaans schrijver en kunsthistoricus. Cole verwierf bekendheid door zijn roman Open Stad.Hij vergelijkt in dit artikel het werk van twee fotografen en geeft zijn mening over hun werk.
De eerste fotograaf dat besproken wordt is Steve McCurry. Deze fotograaf staat vooral bekend om zijn foto van het Afghaans meisje met de fel groene ogen. McCurry maakt veel portret foto’s maar daarnaast maakt hij ook foto’s met een grotere hoek zoals overvolle kruispunten in India. Wanneer hij landschappen fotografeert maakt hij meestel gebruik van de welbekende “regel van derde”.
De regel van derden is een compositieregel in de fotografie die kan bijdragen tot een interessante foto. Fotografen en kunstschilders passen dergelijke regels toe als vuistregel. Men verdeelt een afbeelding in negen gelijke vlakken met twee horizontale en twee verticale lijnen.
Ik heb na het lezen van deze methode een raster gemaakt in fotoshop in zijn foto’s er achter geplaatst om te kijken hoe deze fotograaf dit toepast:
Teju Cole schrijft dat het werk van McCurry; “Boring but also extremely popular”. Dit komt volgens hem omdat de foto’s die hij maakt in de afgelopen 40 jaar laten visualiseren hoe onze ideeën hoe India en de inwoners zien. Met tulbanden, paraplus en mooie gewaden en niet met de nieuwste iMac Pro en vliegtuigen.
Cole vind dat dat deze keuze een waanbeeld van de Indiase cultuur oproept naar de wereld. Nu zijn er natuurlijk mensen die nog leven als 50 jaar geleden. Maar als de foto’s alleen maar op deze manier aan de wereld wordt geshowd krijgen mensen een beeld van India dat niet realistisch is.
Na zijn mening te hebben gegeven over McCurry vergelijkt hij zijn werk met het werk van de fotograaf Raghubir Singh. Ik was zelf niet bekend met zijn werk dus ging ik op zoek naar informatie over deze fotograaf:
Raghubir Singh was a self-taught photographer. Considered a pioneer of color photography, Singh published his first book, Ganga in 1974. Over the course of his career he published over 14 monographs. In 1998, The Art Institute of Chicago organized his first retrospective, “River of Color.”
The artist John Baldessari describes Singh‘s photographic process thusly, “There is his dualistic structuring. He blocks our vision of something we might want to see and then instead shows us something formerly unimportant, in other words he reverses hierarchies. He pits old against new. He makes gazes collide into a network of directional arrows—a constant ping-pong. He uses light in a way that appears holy. His employment of colour should make some painters envious and his shifts in space call to mind Velázquez.“ (A Way into India, Phaidon 20
https://www.sepiaeye.com/raghubir-singh
Volgens Cole is Singh een betere fotograaf omdat hij net als McCurry gebruik maakt van de felle kleuren dat veel is terug te zien in het straatbeeld van Inda, maar ook dat hij India fotografeert als hoe land er in het echt uitziet. Hij Cole schrijft:
“His work shares formal content with McCurry’s: the subcontinental terrain, the eye-popping color, the human presence. Within these shared parameters, however, Singh gives us photographs charged with life: not only beautiful experiences or painful scenes but also those in-between moments of drift that make up most of our days.”
Cole schrijft in dit artikel dat Singh geïnspireerd door de schilder Edgar Degas en de Amerikaanse fotografe Helen Levitt. Ik ging opzoek naar wie dit zijn en of ik de werken en composities terug kan vinden in het werk van Singh:
Het was voor mij niet moeilijk om de overeenkomsten te herkennen. Bij de drie kunstenaar is duidelijk te zien dat het moment achter de schermen of in een overgang van het een op andere moment is vastgelegd. Morgen ga ik verder met dit onderzoek.
Reflectie na afloop van website bezoek.
Omschrijf in een paar alinea’s:
-Wat voor ideeën roept het gevonden materiaal op?
Het vastleggen van de “tussendoor” momenten vond ik gelijk interessant. Het perfecte plaatje hoeft niet altijd maar helemaal te kloppen. Sterker nog, het beeld wordt meer interessant als er meer te ontdekken is in de afbeelding of schilderij. Dit idee neem ik mee in mijn werk wat ik voor dit seminar ga maken.
-Wat voor vragen roept het op?
Ik zou graag meer willen weten over de genoemde artiesten.
Ook zou ik willen weten wat andere critica vinden wat het perfecte plaatje is.
-Waar inspireert het je toe?
Om een verhaal te vertellen in het werk dat ik maak. Hiervoor zou ik in lagen moeten denken.