Ik wil vandaag mijn onderzoek doorzetten binnen het onderwerp zelfacceptatie. Ik kom de documentaire Nose, Iranian Style tegen. Hierin wordt de invloed van neuscorrecties bij Iraanse jongeren weergeven. Volgens de statistieken staan esthetische neusoperaties in Iran op nummer één van de wereldranglijst van plastische neuschirurgie. Dit staat in schril contrast met de officiële islamitische en intellectuele idealen van de Islamitische Republiek. Door verschillende verhalen te vertellen over een aantal neusoperaties, al dan niet succesvol, wordt de obsessie van de Iraanse jeugd onderzocht en geanalyseerd.
Is het de jeugd die zich op deze manier probeert te uiten? Of is het de autoriteit die een ideaalmodel neerzet? Dit is een vraag die in de documentaire gesteld wordt. Jongeren in Iran hebben niet veel manieren om zich te kunnen uiten. Het hebben van een mooie neus wordt als fashion beschouwd. Bijna alle jongeren willen hun neus laten aanpassen, het is een trend. En deze trend gaat ver. Verband wordt maanden na een operatie nog steeds, met trots, gedragen. Ook jongeren die geen operatie gehad hebben kopen bij de apotheker duurste materialen om zelf hun neus in te tapen en zelfs paspoppen in etalages dragen het verband.
