Willekeurig klikte ik de documentaire Boy Cheerleaders aan. Onbewust was ik geïnteresseerd in hoe ze met ‘gender roles’ om zouden gaan. Dit is een onderwerp waar ik algemeen belangstelling voor heb. De documentaire portretteert een groep jongens, van zo’n 8 tot 12 jaar. Ze dansen samen in een cheer-team. En niet zomaar één, ze zijn het eerste jongens team dat meedoet aan het nationale kampioenschap cheerleading.
De jongens hebben het niet bepaald makkelijk, er wordt veel van ze verwacht en de druk ligt hoog. Veel van de jongens leven alleen met hun moeder en hebben slecht of geen contact met hun vader. Ik vind het erg bijzonder om te zien hoe moederschap in beeld wordt gebracht. De jongens zijn stuk voor stuk erg emotioneel. Het voelt kwetsbaar om naar te kijken.
In de film wordt een associatie gemaakt naar Billy Elliot, ik zelf moest ook al bijna direct aan dit verhaal denken. Ik heb ooit de musical gezien en de oorspronkelijke film staat al een tijdje in mijn ‘nog kijken lijstje’ dus besloot ik deze aan te zetten.
