Sally Rooney
On ‘Conversations with Friends’
“There is no version of yourself that isn’t constantly influenced by everybody else in your life.”
Ik ben op het moment het boek van Sally Rooney ‘normal people’ aan het lezen. Dus toen ik zag dat er een interview met haar online stond, vond ik het zeker interessant om dat als volgende video uit te kiezen.
In het interview worden de nieuwe boeken van Sally Rooney besproken, waar haar boeken over gaan, is het een liefdesverhaal te noemen en over wat voor liefde spreken we hier? Ze bespreken kort de boeken en lezen daarbij ook stukken voor, waarbij ook veel over de emoties en gevoelens van de personages besproken. Waarom hebben ze deze keuze gemaakt? Er worden veel discussies gehouden over hoe het einde is geschreven, zullen de twee personages uiteindelijk samen komen? De laatste zin van het boek is ‘come and get me’ wat voor een boek als deze erg bijzonder is. We weten dus niet precies hoe het gaat aflopen de man is al getrouwd, zal hij zijn vrouw verlaten? Sally Rooney denkt van niet.
In haar eerste boek ‘conversations with friends’ gaat het over een dynamiek tussen een groep van vier mensen. Wat interessant is zei Rooney is dat als er iets met iemand gebeurt, hoe reageren de anderen erop, hoe is de dynamiek verdeelt. Toen ze het boek schreef wist ze niet of het interessant zou zijn voor andere schrijver of lezers om te lezen, maar zij vond het interessant en dat is het belangrijkste punt om mee te beginnen.
Het boek gaat veel over principes. Hoe zit de maatschappij deze dagen in elkaar, hoe sta ik daarin, hoe worden vrouwen hierin gepresenteerd.
In haar boek wilde ze erachter komen wat het betekende als iemand zegt dat hij of zij van een ander persoon houdt. Hoe verander je in een relatie en hoe misschien ook helemaal niet. Kan je meerdere mensen tegelijkertijd liefhebben? Het grote vraagstuk van het boek zou je kunnen samenvatten in bestaat monogamie nog, waarom streven we ernaar, zullen we het ooit ervaren?
Jeff Wall
Pictures Like Poems
Jeff Wall is een fotograaf uit Vancouver. In deze documentaire verteld hij over zijn werk en onderbouwd hij de uitspraak dat zijn fotografie net als een gedicht is.
Als kunstenaar moet je altijd observeren. Wall merkt in zijn werk dat als hij bepaalde gebeurtenissen niet heeft meegemaakt of heeft mogen zien, dat zijn werken heel anders zijn geworden dan als hij dat niet had meegemaakt. Over zijn eigen werk reflecteert Wall dat er altijd een gebeurtenis of voorval plaatsvindt, maar ook werken waar geen gebeurtenis plaatsvindt. Deze werken zijn gelijk aan elkaar. Er gebeurt altijd wel iets, wat de camera ziet is niet het enige wat een foto kan vertellen.
Wat de camera ziet is niet het enige wat de foto representeert.
In een foto zijn de gebeurtenissen en ‘toevalligheden’ erg belangrijk. Het kan heel lang duren voordat een foto juist is. Meerdere mensen op een foto maken een vorm, die vorm moet goed zijn. Het weer speelt mee in de foto en de omgeving. Alles moet in de gaten worden gehouden.
Wat ik erg inspirerend vind in het verhaal van Jeff Wall is hoe hij alle details in de gaten houdt. Één persoon kan de hele foto veranderen.
Jeff Wall haalt veel inspiratie uit boeken. Inspiratie komt van allerlei plekken, soms indirect, soms toevallig en daar moet je als kunstenaar altijd voor open staan.
Wat kunst mensen meegeeft kunnen we nooit zeker weten, maar we kunnen er wel over speculeren. Wanneer een burger uit zijn eigen leven met zijn eigen problemen naar een werk kijkt interpreteert hij dat op zijn eigen manier, maar neemt die interpretatie ook weer mee naar huis en kan het zo op zijn dagelijkse gebeurtenissen weer reflecteren.