Virtueel museumbezoek
maandag 6 april 2020
//22:00
Eerste aanraking met een virtuele musea.
//22:01
Een kijk op mezelf.
//22:03
Digitale media groeit sneller dan de natuur.
//22:08
Verlangen naar aanraking maar er niet bij kunnen komen.
//22:15
Het is een kleine, besloten ruimten. Ontsnappen is moeilijk.
//22:20
Omringd door de naaktheid.
//22:25
Voordat ik het wist, raakte ik verdwaald in deze virtuele musea.
Ik kwam onbewust een aantal keren op het zelfde punt uit.
//22:32
Ik ben gefascineerd door het interieur, de kleine details, de lampen, kijken naar alles behalve het werk dat in het museum hangt.
//22:35
Een realiteit en fantasie tegelijkertijd.
//22:42
Een strijd, laatste beetje energie. Uiteindelijk overwonnen, maar kapot. Niet meer in staat zijn om nog verder te gaan.
//22:50
Een park vol beelden. Het is als een virtuele wandeling in het park, vol mysterieuze wezens.
//22:55
Het ervaren van een kunstwerk op verschillende posities.
//23:01
Het is een open veld. Ik kan alle kanten op ondanks dat het virtuele heel beperkt is. Maar in mijn gedachte kan ik overal bij.
//23:15
Herder, mijn kinderdroom. Tegenwoordig voel ik me verbonden met de heide. Er is overduidelijk iets overgebleven. Versmolten met de hei.
//23:19
Zittend en starend naar en door een uitgestrekt bos. Het ontvoerd je. Het voelt als een nostalgische wandeling. Verlangen naar toen.
//23:22
Aan het laden. Aan het laden. Aan het laden. Aan het laden. Aan het laden. Aan het laden. Aan het laden. Aan het laden. Aan het laden. Aan het laden.
//23:28
Ik wilde bij een hoop dingen in de buurt komen, maar ik kwam er niet bij.
//23:31
Opzoek naar gekke uitsnede en composities.
//23:36
Veel spelfouten ontdekt en er op gaan letten.
//23:40
Het woordje ‘ook’ en ‘mooi’ komt vaak voor.
//23:42
Ik dwaalde af, de teksten die ik probeerde te lezen kwamen moeizaam binnen.
//23:46
Het menselijk lichaam is nog zichtbaar maar smelt zich om naar een surrealistisch, niet bestaand wezen.
//23:49
Ik stoor me aan de verengelsing.
//23:52
Ik kon de ruimte ruiken. Het voelde vertrouwd, alsof ik er vaker ben geweest.
//23:55
De plafond bekijken in de verschillende ruimtes.
//23:58
Het zien van iets prachtigs maar door een doorkijkje. Er moet altijd iets voor zitten. De omgeving, buiten het gene dat zo mooi is krijgt meer waarde.
//24:00
Finishlijn
Zin uit de tekst halen die mij toespreekt
