Een lange gang. Het lijkt niet op te houden. Oneindig of eindig? Is de film een grote metafoor? Het snelle Amerikaanse leven wordt in deze film letterlijk in slowmotion gezet. Iedereen blijft anoniem. De mensen in ‘Lunch Break’, zoals de film heet, blijven hierdoor slechts onderdeel van het ‘decor’. Toch zeggen ze genoeg, zonder verbaal echt wat te zeggen. Ze zijn namelijk onderdeel geworden van een maatschappij waar ze wel deel aan hebben moeten nemen. In hoeverre kiezen we voor ons leven en in hoeverre is het al voor ons bepaald?